Sedih bila kita pernah rapat dengan seseorang,tapi bila sampai waktunya,bila sampai jodohnya,DIA tak boleh sentiasa bersama dengan kita.

                            

Pertemuan kita,perkenalan kita sangat singkat.Saya akui,awak sangat istimewa dalam hati saya.Pertama kali saya nampak awak,saya rasa dengan keistimewaan awak. ALLAH berikan awak keistimewaan tersebut.Di sebalik keistimewaan itulah,awak dikenali ramai.Saya tak pernah tahu nama awak,saya tak pernah awk duduk mana .tapi tibe² satu hari,awak add sy.Pada masa tu,YA ALLAH gembiranya,ALLAH saja yang tahu.Bersyukurnya saya ALLAH temukan juga saya dengan awak.

Masih segar dalam ingatan saya,detik perkenalan kita.Walaupun kita baru kenal,saya selesa berkongsi masalah dengan awak.

Saya akui,bila awak tak ada,bila awak tak mesej saya,saya rasa hidup saya kosong sangat.Saya juga mengaku,saya rindu awak.Tapi saya tak pasti,rindu saya,sayang saya pada awak berlandaskan apa.Saya takut nak definasikannya.Saya takut saya tak mampu nak menyayangi awak sebab saya takut akan kehilangan orang yang saya sayang.Saya takut,bila saya dah sayang awak,saya akan melukakan hati awak.Saya takut,bila saya sayang awak,awak tak menerima saya apa adanya.Saya takut.Lupakan lah soal hati saya,sebab saya tak sanggup kehilangan awk.Kata orang,kalau kita bermula dengan hanya seorang kawan,lepas tu kita get together,tapi hubungan tak berjaya,tak semua orang boleh berkawan semula.Dan saya mengaku itu semua benar kalau ia terjadi kepada saya.

Hingga kini,saya masih samar dengan SAYANG & RINDU saya pada awak.Seikhlas hati,saya doakan kebahagiaan awak.Saya akan selalu rindu awak, :(